25.04.2019 Implementatie Smart Mobility
Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat onze Randstad volledig dichtslipt; overvolle wegen en uitpuilende trams en treinen. Het recente rapport ‘Nationale markt- en capaciteitsanalyse’ voorspelt dat als gevolg van bevolkings- en economische groei het aantal verkeersinfarcten na 2030 een permanent karakter krijgt. Daarnaast zien we een stijging in het aantal verkeersdoden en hebben we in eind 2015 een klimaatakkoord afgesloten in Parijs. Er ligt dus een forse opgave op vlak van doorstroming, duurzaamheid en veiligheid.
Smart mobility (connected en automated driving, denk aan slimme infrastructuur, truckplatooning) kan daarbij in belangrijke mate een oplossing bieden. De techniek ontwikkelt zich exponentieel: begin dit jaar participeerde ik aan een door Connekt georganiseerde smart mobility studiereis aan Silicon Valey en Las Vegas met als conclusie dat de oorspronkelijke agenda met een looptijd van 10 jaar binnen één jaar is bijgesteld naar 3 jaar. Betekent dat over 3 jaar de spullenboel hier op de stoep staat. Alleen: techniek is slechts één deel van het geheel, weliswaar een hele dominante (dé driver), maar ook andere aspecten (denk aan: wet- en regelgeving, digitale infrastructuur, gebruikersacceptatie, privacy, cyber security) zullen in datzelfde tempo ontwikkelt moeten worden. Voorzien van hele stevige koppelvlakken tussen techniek en de wijze waarop die techniek toegepast gaat worden. Vanuit de gedachte dat oorspronkelijk gescheiden systemen (zoals verkeersmanagement, infrastructuur, auto’s, telecom) steeds meer naar elkaar toegroeien en integreren tot één geïntegreerd geheel. Anders gezegd: ‘van een huis naar een thuis’.
Waar nu de schoen wringt is de wijze van organisatie. Met een scala aan publieke spelers gebaseerd op het gedachtegoed van de negentiende-eeuwse staatsrechtsgeleerde Thorbecke – denk alleen maar aan die 400 afzonderlijk opererende wegbeheerders. Die overwegend allemaal hun eigen agenda hebben, daarbij aangestuurd door hun eigen governance en achterban. En dan te bedenken dat de private spelers in dit metier (autofabrikanten, toeleveranciers) allemaal internationaal opereren. Dat zijn bij uitstek ‘global players’. Waarbij schaalvoordelen gelet op die torenhoge investeringen gewoon een must is om bedrijfseconomisch te overleven. Met alle respect voor de ambitieuze plannen van een specifieke vaderlandse regio, je bent pas gesprekspartner van deze partijen als je op nationale schaal opereert mét een hele duidelijke link naar de andere EU-landen. Alles gericht op implementatie van smart mobility op EU-schaal.
Onderstreept om met een hele andere bril naar de huidige bestuurlijke versnippering te kijken. Niet te denken in afzonderlijke instituties, geen bestuurlijke gedrochten te creëren, maar acteren in integrale maatschappelijke oplossingen met een hoog ambitieniveau. Gericht op het creëren van doorbraken. Want deze sense of urgency van permanente mobiliteitsinfarcten onderstreept om nú leiderschap te laten zien dat in staat is om over de schaduw van het eigen koninkrijk te stappen. En om gezamenlijk die sense of excitement te concretiseren. Wat er straks in 2020 of 2022 moet staan. Maar ook om professioneel programmamanagement waarbij je de kracht en verantwoordelijkheden van de afzonderlijke spelers weet te bundelen. Nieuw? Dacht het niet. Was het niet de Amerikaanse president Harry S. Truman (1884-1972) die destijds al het verschil maakte met zijn bekende quote: ‘it is amazing what you can accomplish if you do not care who gets the credits’. Neem van mij aan: het podium is écht groot genoeg!
30.12.2019 Interview met Dirk-Jan de Bruijn
Dirk-Jan de Bruijn is bedrijfseconoom en actief bij het innoveren van organisaties. In dit interview met Dirk-Jan de Bruijn leren wij meer over zijn kijk op verandermanagement.
We horen vaak dat mensen moeite hebben met het los laten van vaste patronen, om voor iets nieuws te kunnen gaan. Waar komt dat door denk je?
De sleutel ligt in het inzichtelijk maken van de toekomst: het creëren van een wenkend perspectief. Waar we over 5 jaar staan. Want als je weet waar je heen gaat en wat je krijgt in het beloofde land, is het ook veel makkelijker om je oude schoenen weg te gooien. Heel huiselijk in de geest van Dom Helder Camara: ‘if you dream alone it stays a dream, but if you dream together it becomes reality’.
Niet elke vorm van verandering is goed. Hoe weet je of je met een nieuwe verandering op de goede weg bent?
Cruciaal bij een verandering is om de juiste stappen in de juiste volgorde te doorlopen: richten-inrichten-verrichten. Of zoals we geleerd hebben van de golden circle van Simon Sinek: why-how-what. Betekent het hebben van een visie en een beeld ontwikkelen waar we straks staan. Om zoals Covey ons dat heeft geleerd te beginnen met het einde voor ogen: redeneer terug vanuit die stip op de horizon. Dat krijg je ook zicht op de stappen die je vandaag moet zetten om daar straks te komen.
Een van de fundamentele transities in de maatschappij die jij benoemd is van ‘zorgen voor’ naar ‘zorgen dat’. Kan je dit toelichten?
Dat gaat nadrukkelijk over het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Geen gepamper, niet afwachten, niet naar de ander kijken, maar zelf aan de slag gaan. Zelfwerkzaamheid en zelfredzaamheid. Waarbij je zeker naar de overheid mag kijken die dat proces moet faciliteren. Maar dan wel zonder tribunegedrag.
Welke rol heeft passie bij veranderingen?
Dat is cruciaal: wat is in anderen wil ontsteken moet wel eerst in jezelf branden. Als je er zelf niet in gelooft, wie dan wel. Durf jezelf de virtuele vraag te stellen: zou ik mijn spaarcenten er op durven zetten.
