Jurryt van de Vooren

Wilt u de deelnemers verrassen met een boek van Jurryt van de Vooren na een lezing? Vraag ons naar de mogelijkheden of bestel direct één of meerdere exemplaren door op de ‘Bestel dit boek’ link te klikken.

Amsterdam 1928

Hoewel de Tweede Kamer niet wilde meebetalen aan het ‘heidensch’ sportfestijn, werden de eerste en enige Olympische Spelen in Nederland een enorm succes, mede dankzij een grote publieksactie. Op een bijeenkomst in het Olympisch Stadion, enkele maanden later, keken de organisatoren dan ook tevreden terug tijdens de onthulling van een gedenksteen. In een holle ruimte achter die steen werd een oorkonde bevestigd, als boodschap voor de toekomst: ‘Een herinnering aan de schoone en groote dagen toen Hollandsche sportmenschen den naam van ons land door de wereld lieten schallen.’

Spreker Jurryt van de Vooren ontdekte 84 jaar later deze vergeten oorkonde. In Amsterdam 1928 kijkt hij in 28 onvergetelijke sportverhalen terug op de Olympische Spelen in Nederland. Deze Spelen hebben op de gekste plekken hun sporen achtergelaten. Zo zullen maar weinig mensen weten dat het parkeerbord bij de openingsceremonie in 1928 is geïntroduceerd – waarna het de hele wereld is overgegaan.

De gele kaart van Neeskens - 111 primeurs uit het Nederlandse voetbal

Alles is voor de eerste keer gebeurd – ook in het Nederlandse voetbal. In 1898 was er voor de eerste keer een landskampioen. In 1908 trainde het Nederlands elftal voor het eerst op het nemen van strafschoppen. In 1947 werd er voor de eerste keer met rugnummers gespeeld. In 1961 floot er voor het eerst een vrouwelijke scheidsrechter.

Sporthistoricus en spreker Jurryt van de Vooren verzamelde 111 primeurs van ruim anderhalve eeuw voetbal in Nederland. Van de eerste voetbalwedstrijd in 1854 tot en met de eerste vrouwelijke voetballer op de voorpagina van Voetbal International in 2017. Met speciale aandacht voor Johan Neeskens, die de eer had de eerste gele kaart te krijgen.

Ontmoeting door beweging

De Nederlandse studentensport was heel lang slechts toegankelijk voor Corpsleden. De universiteiten namen geen enkele verantwoordelijkheid voor het lichamelijk en geestelijk welzijn van studenten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontstonden nieuwe ideeën over de rol van sport en lichamelijke opvoeding binnen de academische gemeenschap.

In de winter van 1946-1947 stelde de Universiteit van Amsterdam twee sportleraren aan die gymnastieklessen gaven aan enkele tientallen deelnemers, in steenkoude en slecht onderhouden gymzalen. Nu heeft USC (Universitair Sportcentrum) Universum 275 medewerkers en bijna 20.000 leden en biedt zeventig verschillende sporten aan. De geschiedenis van deze ontwikkeling wordt afgewisseld met verhalen van universiteitssporters van nu.

Door Wilskracht zegevieren

Sport verbroedert. Oorlog is haat. Sport is gezond. Oorlog is ellende. Sport is leven. Oorlog is dood. In alles zijn sport en oorlog niet met elkaar te verenigen en toch trok het voetbal in de Tweede Wereldoorlog wekelijks duizenden beoefenaars en tienduizenden bezoekers. Sportclubs groeiden als kool; in de zwaarste tijd uit onze moderne geschiedenis kende de Nederlandse sport een grote opleving. Zelfs ná de uitsluiting en deportatie van de Joodse leden.

Sporthistoricus en spreker Jurryt van de Vooren deed baanbrekend onderzoek naar deze paradox in onze sportieve én nationale geschiedenis. Hij beschrijft hoe sport werd gebruikt als ontsnapping uit de ellende, maar ook als ideologisch wapen, als middel om soldaten te laten herstellen, als verzetsmiddel tegen de bezetter.

Nooit meer Qatar

De wereldbeker voetbal in Qatar. Het is de blamage te veel geweest voor de FIFA. De toewijzing was het gevolg van interne corruptie – intussen zijn verschillende ‘leiders’ van de wereldvoetbalorganisatie de gevangenis ingedraaid. Daarnaast staat Qatar niet bekend voor een ruimdenkende visie op de mensenrechten. Wel integendeel. En tot slot: bij de bouw van de stadions stierven de voorbije jaren volgens een rapport van de Engelse kwaliteitskrant The Guardian meer dan zesduizend arbeiders als gevolg van vrijwel onbestaande veiligheidsmaatregelen.

FIFA-baas Infantino maakte zich onsterfelijk belachelijk door als een volleerde Comical Ali voor de televisiecamera’s te beweren dat er ‘slechts drie doden’ waren geteld. Nooit meer Qatar dus. Een pamflet over de toestand in het land. Een reconstructie van hoe het WK 2022 aan Qatar is toegewezen. En verder een overzicht van acties, demonstraties en protesten rond internationale voetbalevenementen sinds het eerste WK in 1930.