01.06.2018 Extreem Genieten
Is het onmogelijke mogelijk? Wanneer ben je bereid om de confrontatie met angst en onzekerheid aan te gaan? Waar vind je de kracht om iedere dag steeds weer te doen, wat je moet doen? Hoe blijf je gefocust op datgeen wat ertoe doet, juist wanneer het erom spant? Niet onbelangrijk om te weten. Zeker, met de uitdagingen waarvoor iedere organisatie staat.
Op zoek naar antwoorden, besloot ik mijzelf in 2017 voor een onmogelijke opgave te stellen. In 2017 deed ik mee met de Marathon des Sables – de zwaarste hardloopwedstrijd van de wereld. 250 kilometer dwars door de Sahara met een rugzak van 10 kilogram op. Wat een onmogelijke taak leek, werd een ongekend succes. Ik werd 1 van de snelste Nederlanders ooit. Ik heb ook ontzettend genoten, ook toen het 50 graden Celsius was.
Deze uitdaging bracht bij verschillende nieuwe inzichten. Ik deel mijn ervaring met anderen, ter inspiratie maar ook om anderen op weg te helpen in hun zoektocht naar antwoorden of wens zichzelf meer te ontwikkelen. Ik heb mijn leermomenten in drie principes samengevat.
Drie principes van uitzonderlijk presteren
Wat is uitzonderlijk presteren precies? En is dit voor iedereen weggelegd? Of alleen voor de sterksten? Mijn overtuiging is, als ik het kan dan kan iedereen het. Hoe doe je dit?
Of je nu een hardloopwedstrijd doet, of een andere uitdaging hebt. De weg die je aflegt gaat langs drie stappen. Allereerst heb je moed nodig om de uitdaging te omarmen. Daarna ontwikkel je discipline om uitzonderlijk te worden in hetgeen je wilt bereiken. Tenslotte focus je op datgeen belangrijk, namelijk je taak!
Stap 1: Moed
Moed is de bereidheid om de confrontatie aan te gaan met je eigen angsten, onzekerheden en tegenslagen. Een hoge bereidheid is essentieel om echt JA te zeggen tegen de uitdaging. Maar wanneer zeg je nu echt JA? Daarvoor onderschrijf ik een aantal vormen van moed. Bijvoorbeeld moed om de 1 e stap te zetten, zodat je in beweging komt; Moed om je trots opzij te zetten en hulp te vragen; Moed om los te laten en te vertrouwen op anderen.
Nadat ik mij heb ingeschreven voor de race, heb ik er nog 10 maanden over gedaan voordat ik echt JA zei tijdens deze uitdaging. Hoe verliep dit proces voor mij? Waar liep ik tegen aan? In mijn lezing geef ik antwoord op deze vragen.
Stap 2: Zelfdiscipline
Gefeliciteerd! U bent ingestapt. Uw voornemen is om uitzonderlijk goed te worden. Hoe doe je dit? Discipline is het sleutelwoord. Met andere woorden: steeds blijven doen wat je moet doen, ook als je er even geen zin in hebt. De crux is we discipline vaak associëren met een strakke militaire operatie, waarin iedereen in de pas moet lopen. Een opgelegd regiem, waar je steeds meer weerstand tegen krijg. Hoe lang houd je dit vol? Ik geloof hier niet in. Mijns inziens is wilskracht de sleutel om vol te houden. Dit is de kracht die je nodig hebt om de dingen die je moet doen, ook echt te doen. Hoe ontwikkel je dit? Of beter geformuleerd: hoe maak je zelfdiscipline voor jezelf werkend? Wat weerhoudt jou om te doen, wat je moet doen? En kan je dit anders inrichten?
Voordat ik mijzelf inschreef aan deze race, ontbrak het mij aan zelfdiscipline. Ik was wel mijzelf wel bewust, dat dit mijn enige redding was. In dit deel van de lezing geef ik enkele voorbeelden hoe ik mijn wilskracht wist te verhogen, zodat ik uiteindelijk geen training versloeg. Daarin stond het WAT vast (de trainingen), maar HOE ik daaraan invulling geef is een ander verhaal. Met een paar slimme aanpassingen, maak je het een stuk aangenamer voor jezelf. Het wordt leuker. En je houdt het vol.
Stap 3: Focus
Je bent ingestapt en inmiddels heb je ook bewezen dat je over wilskracht beschikt. Nu komt het eropaan… Ben jij instaat om je aandacht te richten op die taak die op dit moment belangrijk is? Hoe voorkom je dat je wordt afgeleid? Of misschien erger… Opgeef!
De langste etappe was 86 kilometer, dag 4. Daarover deed ik ruim 12 uur. Ik had dus twaalf uur om mijzelf allemaal destructieve gedachten in mijn hoofd te halen. “Ben ik wel goed bezig? Nog 11 uur te gaan! Poef zeg, het is wel erg heet? Nog een berg! Wat doe ik eigenlijk hier?” had ik deze gedachten ook! Toch wist ik ze ook iedere keer weer weg te managen. Hoe? Ik was bewust van mijn gedachten. Ik had mij hierop getraind. Als ik werd afgeleid, stelde mijzelf de vraag: ‘dient deze gedachte mijn missie, namelijk genieten?’ Nee? Dan werd het tijd om mezelf te herpakken.
